معرفی جدایش متشکله های ناهمسانگردی فرومگنتیک و پارامگنتیک سنگ های آذرین با استفاده از آنالیز در میدان با شدت بالا (hfa): مطالعه موردی سنگ های آذرین ملایر

خودپذیری مغناطیسی سنگ ها که حاصل مشارکت کانی های دیا، پارا و فرومگنتیک است، فهم بهتری از تاریخچه دگرشکلی سنگ ها را در اختیار ما قرار می دهد. در این مطالعه با استفاده از مغناطیس سنج گشتاور در میدان قوی مغناطیسی و با اشباع فازهای فرومگنتیک، جدایش ناهمسانگردی خودپذیری مغناطیسی پارامگنتیک و فرومگنتیک برای 37 نمونه مغزه سنگ طبیعی انجام شد. مواد مورد مطالعه سنگ های آذرین منطقه ملایر هستند که از نظر کانی شناسی حاوی کانی های پارامگنتیک (بیوتیت و آمفیبول) و به مقدار بسیار کمی کانی های فرومگنتیک (تیتانومگنتیت) هستند که در زمینه ای از کانی های دیامگنتیک (کوارتز-فلدسپاتی) قرار دارند. محاسبات ناهمسانگردی خودپذیری مغناطیسی در میدان با شدت پایین (ضعیف) نشان می دهد سنگ های مورد مطالعه دارای خودپذیری مغناطیسی پایینی هستند که نشانگر چیره بودن فازهای پارامگنتیک در آنهاست. نتایج به دست آمده از میدان های مغناطیسی قوی موید این مسئله است و به غیر از سه نمونه که از سنگهای مافیک کوارتز دیوریتی بوده اند، در بقیه موارد فازهای پارامگنتیک خواص مغناطیسی سنگ ‍‍ های مورد مطالعه را تحت کنترل دارند. حضور همزمان این سنگ های مافیک موید نقش هر چند اندک ماگمای گوشته ای یا پوسته زیرین در تشکیل سری سنگ های یاد شده است.